Nerde Benim Delikanlı Düşmanlarım !

Yok arkadaş derlerdi de inanmazdım. "Bak yavrum eskiyi çok arayacaksın tadını çıkar" diye. Bizim zamanımızda arkadaşlıklar bile bir başkaydı ya. Bırak arkadaşlığı düşmanlıklar bile başkaydı. En adisi, en şerefsizi "N'oldu lan anneni mi özledin ?" diye sorardı ağlarken. Ben burda ağlıyorum mal gibi zamanında dostum dediğim orda yardıra yardıra gülüyor. Sıçayım senin arkadaşlığına da insanlığına da. Abi insanın içi sızlar be. Zaten burda final haftamın ilk günü ilk dersimden üstelik 55 aldığım dersimden kaldım (gerçi daha bugün oldum açıklanmadı ama eminim yani). Bir de üstüne arkadaşımın kuzeninin -ki o da arkadaşım- lösemi olduğunu öğrendim. İyice sinirlerim boşaldı ya . Umarım iyileşir ya çok efendi bir çocuk valla. Hiç  yakıştıramadım hastalığı ona. Kimseye yakışmaz ama kimine hiç yakışmaz. Aman ne bileyim saçmaladım işte. Şeytan diyor kalk çarp ağzının ortasına bir daha ömrü billah gülemesin. Ya valla ben eski delikanlı düşmanlarımı istiyorum. Gerçi pek de düşmanım olmadı yani ama olanlar da delikanlıydı.Umarım göz yaşlarım diken olur sana batar. Sel olur boğulursun. Her neyse en azından yüzünü daha net gördük mikroskopla . Mal!